پیر چشمی

پیر چشمی::::حالتی است که درآن عدسی چشم  خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد وقدرت ت انجام تطابق عدسی کم میشود بنابراین شخص اشیای در فاصله نزدیک را تار می بیند .این حالت طبیعی است و مانند سفید شدن موی سر معمولا در سنین بالی 40 سال برای همه اتفاق می افتد .منتهی سن شروع ان در افراد مختلف فرق میکند .اشخاصی که دچار دوربینی هستند زودتر به پیر چشمی مبتلا میشوند و بر عکس افراد نزدیک بین دیر تر دچار پیر چشمی می شوند .در این حالت شخص برای انجام کارهای نزدیک مشکل پیدا میکند.کارهایی مانند مطالعه وخیاطی و انجام کارهای هنری و کار با کامپیوتر .در این حالت در صورتی که فرد از قبل هیچ گونه ضعیفی چشم نداشته باشد دید دورش کاملا خوب است و فقط برای انجام کار در فاصله نزدیک مشکل دارد  بنابراین میتوان این حالت را به راحتی با تجویز یک عینک مناسب اصلاح نمود که شخص فقط از آن جهت مطالعه و کارهای نزدیک استفاده نماید. ولی چنانکه شخص از قبل مشکل ضعیفی به خصو ص دور بینی داشته باشد ممکن است فرد به دو عدد عینک نیاز داشته باشد یعنی یکی برای دور و یکی برای .گاهی اوقات در صورتی که از قبل دچار نزدیک بینی باشد ممکن است که اصلا جهت مطالعه و کارهایی  نزدیک نیازی به استفاده از عینک نزدیک پیدا نکند .یعنی برای دور از عینک قبلی خودش استفاده کند و برای نزدیک بدون عینک از چشم خودس استفاده نماید . پیر چشمی حتما باید بوسیله عینک اصلاح شود و گر نه شخص در انجام کار در فاصله نزدیک علاوه بر تاری دید سریعا دچار خستگی و بی حوصلگی و خواب آلودگی و سردرد میشود . در این حالت فرد مثلا برای مطالعه در صورتی که بخواهد از عینک استفاده نکند در شروع پیر چشمی بایستی مقداری کتاب را عقب تر ببرد تا بتواند دید واضح تری داشته باشد اما بالاخره در سالهاه بعدی مجبور به استفاده از عینک میشود چون پیر چشمی سال به سال مقدار اندکی افزایش پیدا میکند و شخص دیگر نمی تواند مثلا کتاب را بیشتر از اندازه طول دستش عقب تر ببرد بنابر این در نهایت مجبور به استفاده از عینک میشود